Blisko z tomu Wokaliza małej duszy Danuta Capliez-Delcroix Bylińska
||

Blisko

Wiersz „Blisko”- z tomiku XIII – „Wokaliza małej duszy” czyta Włodek Mazoń:

 

 

Blisko

I.
Czas na podnóżku gładzi stopy.
Artretyzm zmienia kształt sylwetki,
chłód ciągle czuje, ból doskwiera
a tyle chciała jeszcze. Szeptem

– bez skargi w ciszy tok rozważań
o latach, które już minęły,
kto życia tempo w barwy wmieszał?
Za szybko malarz obraz kończy.

Chwila nostalgii myśli splata
spojrzeniem w zdjęcia, tuż na ścianie,
twarze z niej patrzą – w uszach dźwięczy;
rozmowa, śmiech i pożegnanie…

II.
kto tu mówi o pożegnaniu,
gdy piękno świata czas podziwiać
– dopóki chęć jest, siła wstanie
i radość wstąpi w nieskorego

a w dzień, gdy znów się wplącze smutek
i z nim poradzić sobie można,
muzyki słodycz na łasucha
a do lektury… kawał tortu!

Na spacer idziesz już w nastroju,
nie szukasz – widzisz znaki wiosny
i z ptakiem słuchasz, to natura
– kieruje drogi w swoje gniazdo…

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

dziewięć − sześć =