Okruszek wspomnień
Okruszek wspomnień
Przysłonił oczy Cygan zmęczony
nad życiem dawnym szlak wspomnień wiódł
pamięcią wrócił w czas ulubiony
a wokół barwny tańczył już tłum
Ech… ech… tęsknoto
za serce ściskasz
łzami zalewasz obrazów czar
kraina wspomnień ciągle tak bliska
śpiewaj tęsknoto nieś ludziom dar
I miłość widział w cichej zadumie
cenny okruszek czy w sercu skrył
pewnej dziewczynie wyznać ktoś umiał
z tej bajki w duszy wciąż snuł się dym
Ech… ech… tęsknoto
za serce ściskasz
łzami zalewasz obrazów czar
kraina wspomnień ciągle tak bliska
śpiewaj tęsknoto nieś ludziom dar
A skrzypce grały w zmęczonej głowie
najcichszym dźwiękiem tłumiły ból
Papusza* w wierszach prawdą opowie
naród cygański jak życie wiódł
Ech… ech… tęsknoto
za serce ściskasz
łzami zalewasz obrazów czar
kraina wspomnień ciągle tak bliska
śpiewaj tęsknoto nieś ludziom dar
Głowę pochylił Cygan staruszek
słabego serca przycichł już dzwon
dłońmi przytulał wspomnień okruszek
w krainę dziadów niósł skrzypiec ton
Ech… ech… tęsknoto
serca nie ściskaj
słowem odsłaniaj obrazów czar
w krainę wspomnień czas wpisał wszystko
a ty tęsknoto śpiewem nieś w dal
Danuta Capliez-Delcroix Bylińska
*Poetka cygańska – Bronisława Wajs