Pokorna myśl

idzie przez lasy spokojnym już krokiem
i tylko w myślach przywraca obrazy
podejdzie dotknie przytuli pień drzewa
jakby chcąc w jedność złączyć tętno w skazach

zapewne powiesz mankament lub wada
ale to życie rzeźbiarzem struktury
najmniej istotne co było przyczyną
ważna z pokorą myśl pnąca ku górze

z westchnieniem w przestrzeń schylonego nieba
wsłuchane w skargę kolejnych dni życia
z uwagą smutek czy myślom potrzebny
mądrość z doświadczeń zbierze łez okruchy

które odchodząc dzień cicho wypłakał

2020
Danuta Capliez-Delcroix Bylińska