Trudno uwierzyć

ale czasem tak się zdarza
że nawet chęć
w niechęć się przeobraża
czy ma ochotę tak tkwić
co znów wymyśliła
ta bezmyślna myśl
próbujesz uchwycić
myśl lotną
ona z daleka szepcze
zaplątałaś się jak w motku
weźże się z życiem za bary
a nie jak
w scenariuszu starym
przebierasz w perłach łez
bez nich weselej jest
wiesz
ty dobrze o tym wiesz
i spójrz tu zaplątana jak w motku
spojrzenie oczu smętne
zaprasza okno
za nim łąki i pola i na pagórkach las
wędrówka bez końca
i czas
uwalniający stres myśli czas
spójrz ileż piękna wokoło
stuknij się no stuknij się w czoło
łagodność czułość ponad wszystko
w tobie jest
całość myśli wystaw na pośmiewisko
teraz tak teraz
już wiesz ale czy chcesz
…
myśl westchnęła niepocieszona
ona wystawi to
tu ha ha śmiech
znam ją i ten ciągły stres
w nim ona sobą jest
a w motku jak w kłębku
nie tylko jedna z tajemnic ukryta
chcesz poznać
czytaj wczytaj się wyczytasz

Danuta Capliez-Delcroix Bylińska
Obraz – Alex Venezia, 1993