W cieniu pochylona (wiersz)
W cieniu pochylona
myśli jak kolumny wzniesione milczeniem
w każdej wrzeźbione hieroglify znaczeń
chłonąc zatapia się i już sama nie wie
rzeczywistość czy to aura skojarzeń
nie mów dziś świecie że w oczy nie patrzy
uniosła w górę z pytaniem do Wieszcza
czy czas zachowa
ziarenko z wierszy
w nadziejnych pąkach czas mknie bezpośpiechem
koronę złoży cieniem przed stopami
bez pytań bez odpowiedzi
w uśmiechu
czas hieroglifem wpisany
.
13-04-2020
Danuta Capliez-Delcroix Bylińska
